Hiszpania zawsze była dla mnie miejscem tak odległym, jak wymarzonym. Każdego dnia śniłam, jakby to było mieszkać w tym pięknym, gorącym kraju, i marzyłam, że kiedyś przyjedzie książę na białym koniu i mnie tam zabierze. Rzecz jasna, gdy dorosłam przestałam się łudzić, że to kiedykolwiek nastąpi, a jedynym rozsądnym rozwiązaniem, by móc spełnić swoje marzenie, wydała mi się praca w Hiszpanii. Wyjechałam tam zaraz po skończeniu liceum i zdaniu matury – to wtedy byłam wolna, i miałam przed sobą najdłuższe wakacje w życiu. Postanowiłam je porządnie wykorzystać, pracując jako kelnerka i przy okazji szlifując hiszpański, którego nauczyłam się w liceum. Początkowo oczywiście planowałam pobyt w Hiszpanii tylko na jakiś czas, aż nazbieram dość pieniędzy, żeby móc zacząć planować poważną, dorosłą przyszłość w Polsce. Myślałam o tym, by w Polsce pójść na studia, zostać lekarzem i pomagać ludziom aż do emerytury. Jednak kilkumiesięczny pobyt w moim ukochanym południowym kraju sprawił, że zmieniłam priorytety. Stwierdziłam, że wcale nie mam ochoty spędzać reszty życia w Polsce, gdzie jest szaro i nudno, i gdzie nawet będąc lekarzem nie zarobię tyle co tutaj jako kelnerka. Dzięki swojej pracy poznaję hiszpańską kulturę, różnych ciekawych ludzi z całego świata, robię to, co kocham i w miejscu, w którym chcę spędzić resztę życia. Nie wykluczam, że w przyszłości wrócę do Polski robić coś ambitniejszego, ale póki co – cieszy mnie moje życie pełne słońca, egzotycznych owoców i całkiem niezłych pieniędzy, które przeznaczam na swoje zachcianki.